Een laatste ode? Een dag in het leven van ..

Zo, kleertjes aan, tanden soort van gepoetst, spullen ingepakt; tijd om te gaan. Oh! Vergeet ik bijna de taart! Die moet ik wel meenemen, anders blijven ze boos op me omdat ik vorige week vlak voor de wedstrijd nog eens kwam aankakken. Gelukkig was één van m’n smatjes bereid om een oreo cheesecake voor me te bakken, scheelt mij weer werk. Over smatjes gesproken, eens kijken of ik ongezien naar buiten kan. Shit, ze staan alweer voor de deur. Dan maar weer via het raam naar buiten. Het went.

Mooi, ongezien bij de bus aangekomen. Op naar Joure. Ik ben reserve vandaag, maar hopelijk kom ik er deze laatste wedstrijd op het veld nog even in. Ik heb dit seizoen mijn uiterste best gedaan om niet op te vallen. Helaas nam mijn onderbewuste het in de wedstrijd altijd weer over, waardoor ik toch weer met te mooie passes begon te strooien. Dit is de laatste kans om een kutpot neer te zeten, anders kom ik in de zaal nog in een hoger team ook. Verwachten mensen straks nog dat ik elke keer op tijd ga komen.

Aangekomen op het veld. “Speel je vandaag wel?” vraagt een chick die me vaag bekend voorkomt. “Nee lieverd,” zeg ik. Ze begint te huilen. Ik ga naast mijn vakbuddy Sanne, coach Tetske en Koens tweelingzusje Tanja op de bank zitten. Joure 2, ik ben benieuwd, zouden we eindelijk eens een uitwedstrijd gaan winnen?

Een paar minuten bezig. Hmmm, dat gaat best aardig. Goeie aanvallen,nu nog even een goal. Aa, daar is die al. (..) Hoeveel staat het ondertussen? 4-2 vóór? Wacht, 5-2 nu door een epische omdraaibal van Arjen. Dit moet goed komen. O, Michelle gaat haar eerste schot van de wedstrijd nemen. Wacht, is het een schot? Ik weet niet wat het was, maar ik zal Tetske even CPR geven, want die is flauwgevallen van het lachen. Oeps, jaloerse blikken aan de kant. Ik laat haar wel even liggen, die wordt zo wel wakker. (..)

Pauze, mooie voorsprong. Even schieten met Sanne. Shit, alle schoten zitten. Dit moet straks wel anders gaan bij een eventuele invalbeurt.

De tweede helft begint. De ene goal naar de ander. O, nu gaat het even moeilijk. Maar wacht, daar is Jelmer al. Dat is ook zo, als die een tijdje niet scoort moet die gewoon ff met zijn voeten tegen de middellijn staan en die bal omhoog smijten. We zijn weer los. Een one hander van Koen vanaf een metertje of 5. Ik had de bal zelf eerst nog even langs mijn rug gehaald, maar geen onaardige goal. Leuke wedstrijd wel. Sportief team ook dat Joure 2. Eens zien, nog 10 minuten te spelen. Deze pot is wel binnen. Ik ga maar eens warmlopen, wie weet brengt Tetske me er dan straks in. Waggel waggel. Het werkt! Ik kom er in samen met Sanne. Nog één minuut te spelen. Da’s mooi. Aangezien de wedstrijd toch al gespeeld is, kan ik net zo goed nu even in dat ene minuutje extra hard gaan falen. Dat moet de tc natuurlijk wel te weten komen. “Tetske, zorg dat de tc straks weet hoe ik deze minuut gespeeld heb. Dit gaat kenmerkend worden voor mijn spel in de zaal.”

Ik sta in het veld. Ik krijg die bal maar niet, zo kan ik niks fouts doen. Eindelijk, nu gebeurt er wat. Koen is langs zijn man en die van mij neemt over. Tijd om uit te starten. Geef die bal nou Koen. Damn, wat is die jongen toch traag van begrip. Tijdens de training snapt hij het ook al nooit als ik hem vrij speel. Eindelijk, hij ziet me. Kom op, geven die bal.. Ja, mooi, hebbes. Een opgelegde kans. Deze ga ik finaal korfloos missen. (..)

14-19 gewonnen. Fuck, één balcontact gehad en dat was een goal. Waarom gaan die ballen er toch altijd in als die meiden aan de kant om me beginnen te gillen? Goed, niks aan te doen, tijd om die cheesecake te eten. Even voor iedereen een puntje snijden. Een puntje taart voor al die schatjes van me. Wacht eens even? Was dit misschien wel mijn laatste wedstrijd met deze lieve mensen? Snif, al die mooie herinneringen. Snacken in ’t Fean, bbq’en bij Hidde, epische beginballen, winnen van SCO, kleedkamerhumor, het vierde inmaken tijdens training en en.. “Is er iets aanvoerder?” vraagt het hele team aan me in koor. Niks ontgaat ze, wat kennen ze me toch goed. Ik krijg een brok in mijn keel. “Jongens, hoe het straks ook allemaal gaat lopen, weet dat ik van jullie houd. Op naar de zaal!”