“Huh? Dit is niet mijn bed. Waar ben ik?… O, jij bent het. Kan je ff een frikadelletje voor me er in gooien?”

“Bart, je bevind je in ons ruimteschip, ver weg van de aarde. Ik ben niet wie je denkt dat ik ben. Het gezicht dat je nu ziet is niet de mijne, maar van de persoon die je het graagst ziet.”

“Warempel.”

“We hopen dat we je hierdoor een beetje op je gemak kunnen laten voelen. We hebben je namelijk nodig. We wilden zaterdag kijken naar Parabool 5 tegen SCO, maar we kregen ineens last van een storing, waardoor we geen beeld van de wedstrijd konden ontvangen. Daarom willen we nu graag van jou een uitgebreid wedstrijdverslag.”

“WAT!? Was er zaterdag een wedstrijd? O wacht, dat is ook zo. Ja, daar was ik niet bij. Aan mij heb je niks. Heb je daarentegen zin om tweestemmig een nummertje te gaan zingen ben ik je man. Aa, ik zie Koen daar ook liggen. Maak hem anders ook ff wakker, zingen we met zijn drieën. Hee! Hee, wat doe je nou? Wacht! Nee, stop ! Aaaaa.. zzzzz..”

“.. Zo, die slaapt weer. Djurre, zorg jij er voor dat zijn geheugen gewist wordt en dat hij dit allemaal zou gaan vergeten?”

“Is goed Gurbe.”

“Mooi. Laten we er nu maar voor aller zekerheid twee Paarse Helden wakker maken, dan is er vast wel iemand van hun die de wedstrijd gezien heeft.”

(…)

“Huh? Waar ben ik? O, hee Lieke.”

“Hee Wybrand. Slik. Waar zijn we?”

“Ahum, jullie zitten in ons ruimteschip blablabla enzovoort. Djurre en ik willen graag een verslag van de wedstrijd van afgelopen zaterdag.”

“Lieke, ik zie dat je helemaal weg zit te zwijmelen, terwijl je naar die Gurbe kijkt, dus laat ik maar beginnen. Weet je Gurbe en Djurre, het was een heerlijke pot. Aa, ik had graag meegespeeld, maar ik moest een beetje oppassen met mijn knie, dus liet ik het maar aan die acht in het veld over. Maar wat ongekend veel strijd hebben ze geleverd. In het begin maakten we verdedigend wat foutjes, maar in de loop van de wedstrijd groeiden we en kregen we verdedigend steeds meer controle over onze tegenstander. Aanvallend liepen de aanvallen over het algemeen goed, maar de er werden simpelweg te veel goede kansen gemist. Al met al waren beide teams aan elkaar gewaagd, maar was SCO toch wel iets beter. Wat jij, Lieke?”

“Huh? O ja, wat jij zegt. Dat over die wedstrijd enzo. 16-13 verloren, jammer. Maar ach, ik gunde het mijn oude team wel hoor, ondanks dat ze me de vorige keer toen wij wonnen uit de groepsapp hadden gegooid. Als je alleen al kijkt naar al die moeite die ze hebben gedaan: een man met kriebelende nepsnor onze wedstrijden laten spioneren en een plaatselijke amateurpsycholoog inhuren om mentaal sterker te worden. Ze hebben het dus misschien wel verdiend. Het is ook gewoon een heel goed team. Dan moet het voor ons ook even meezitten. Vorige keer scheelde het bijvoorbeeld ook dat we Bas hadden, waardoor de dames van SCO de hele wedstrijd niet op hun tegenstandsters aan het letten waren. Wel vervelend dat we nu waarschijnlijk geen kampioen meer gaan worden. Dan maar voor promotie spelen. Volgende week gewoon tegen Joure winnen en dan spelen we volgens Nynke volgend jaar reserve 3e klasse.”

“Niet alleen volgens Nynke, dat staat gewoon in de KNKV regels. Alle nummers 2 in de reserve 4e klasse promoveren. Dat moeten wij als aankomend bestuur eigenlijk wel even weten Lieke. Laten wij straks alle reglementen lekker samen doorlezen. Maar eerst nog even een half uurtje rusten hoor, die BIRO heeft er behoorlijk in gehakt.”

“O ja. Was dat nog leuk? Ik hoorde dat het er behoorlijk gek aan toe ging. Ik hoorde dat.. dat.. da.. zzzzz”

(..)

“Zo, die slapen weer. Beginnen ze het ineens over hele andere dingen te hebben. Rare lui. Maar, kan jij het geloven Djurre? Ze hebben verloren!”

“Gurbe. Het is ongelooflijk. Dat dit kon gebeuren zeg.  We leven in een wonderlijk universum. Alles is hier mogelijk.”

“Dat klopt, niks is zeker blijkt wel weer. En toch Djurre, ondanks al die veranderlijke dingen, is er één ding dat vast staat.”

“Wat dan, Gurbe?”

“We gaan volgende week een wedstrijd zien, nog nooit vertoond.”