Het is alweer een tijdje geleden en misschien kan niet elke Paraboler door het daaropvolgende overvloeiende goudgele hemelwater de dag nog herinneren, maar op 13 februari 2016 is geschiedenis geschreven. Voor het eerst had de Parabool de eer een 12-puntenweekend binnen te halen. Een langverwachte droom is eindelijk uitgekomen. Het was, zoals al eerder te lezen was, fan-tastisch.

Ik zou iets over dit historische moment kunnen schrijven, maar er was een ander klein detail dat die dag mijn aandacht ving.

Het gebeurde tijdens de (shit, ik kom er niet meer onderuit) fan-tastische wedstrijd van het Vlaggenschip tegen Oerterp/VKC. Ondanks de snelle voorsprong en het prachtige spel raakte ik een beetje geïrriteerd. Het enige geluid van de kant van de tegenstander kwam namelijk van de pupillen van de week die zonder enig ritmegevoel op de trommels sloegen.

Het Paarse publiek heeft echter ook z’n eigenaardigheden. Laten we eerlijk zijn. Twee keer ‘AAAAIRBAALLL’ roepen is best grappig, maar ook enigszins gênant als het derde schot er wel loepertjezuiver inzit en de Parabool weer tegen een achterstand aankijkt.

De vraag van vandaag: Kun je een ploeg naar de overwinning schreeuwen?

Een tijdje geleden was ik bij de wedstrijd De Meeuwen – SDO. Als SDO zou winnen, kon ze nog meedoen om het kampioenschap, bij verlies lag die weg voor De Meeuwen open. Het publiek van SDO was met een heel dweilorkest op komen dagen en één man stond permanent met zijn rug naar het veld om het publiek warm te houden. Het publiek van De Meeuwen was echter ongemakkelijk rustig en die ontbrekende strijdlust was ook terug te vinden op het veld. Je raadt het al, SDO ging met de punten naar huis.

Ditzelfde effect werd lang geleden ook bereikt tijdens de avondvierdaagse. Voor de tigste keer ‘een PÒÒÒÒTJE met VÈÈÈÈÈT’ inzetten werd niet altijd gewaardeerd, maar het hield je wel bezig. En voor je het wist, had je je kilometers voor die dag er weer op zitten.

De ouderdag, en daarmee ook de laatste thuisspeeldag in de zaal dit jaar, staat op het punt te beginnen. Normaal zou ik met je (schoon)ouders in de buurt zeggen: houd je gedeisd, maar voor morgen niet. Al schreeuwend, zingend, brallend kunnen we ook morgen weer voor een 12-puntenweekend zorgen.

Er zijn een aantal teams die alle support nodig hebben, dus grijp de kans om te laten zien dat we de grote trots van stad en ommeland zijn. Lachend, met een biertje in de hand.